به گزارش پایگاه خبری راه وطن به نقل از ایرنا یکسال پس از انتخاب مسعود پزشکیان به ریاستجمهوری اسلامی ایران، و با نظر به ایده «وفاق» باید اذعان داشت در حوزه «انسجام اجتماعی»، «تقویت همگرایی میان قوا» و «مشارکت دادن مردم در امر حکمرانی» میتوان نمره قابل دفاعی برای دولت چهاردهم لحاظ کرد.
یکسال از انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان ریاستجمهوری اسلامی ایران میگذرد، سالی پرماجرا که با ترور میهمان مراسم تحلیف رئیسجمهور «شهید اسماعیل هنیه» آغاز، و با جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه کشورمان به پایان رسید و در طول این مدت نیز با وقایع کوچک و بزرگ داخلی و بینالمللی همراه بود که لاجرم بر روند معمول کار دولت تأثیر گذاشت و از اینرو بایسته است در هر ارزیابی و تحلیلی از عملکرد یکساله دولت مدنظر قرار گیرند.
در میانه این ماجراها اما اگر قرار باشد کارنامه دولت را در شرایطی که یکچهارم از عمرش را سپری کرده از نظر بگذرانیم، منطقی است که آن را در نسبت با شعارها و برنامههای اعلامی رئیسجمهور مورد ارزیابی قرار دهیم؛ از زمانی که متخصص جراحی قلب و سیاستمدار با تجربه گام در کارزار رقابت انتخابات ریاستجمهوری چهاردهم گذاشت تا امروز که حدود یکسال از استقرار دولتش میگذرد، بیتردید پربسامدترین عبارت در ادبیات او واژه «وفاق ملی» بود، تا آنجا که میتوان این مفهوم را بهمثابه «گفتمان» و «دالّ مرکزی» دولت چهاردهم به حساب آورد.
نگاهی به فرآیند انتصابها در دولت چهاردهم به خوبی مؤید آن است که پزشکیان با هدف کاستن از اختلافات و تنشهای سیاسی- اجتماعی با انتصابهای فراجناحی و استفاده از افراد متخصص و کارشناس از قومیتها و مذاهب در سطوح مختلف و بدنه دولت، به وعدهای که در اینخصوص در ایام تبلیغات انتخابات داده بود عمل کرد و به اذعان سیاسیون و تحلیلگران منصف میتوان نمره قابل قبولی در این خصوص و در مسیر مشارکت همه اقشار و گروه ها برای ساختن ایرانی مقتدر به وی داد. (متن کامل این خبر را اینجا بخوانید.)
اما کارکرد این مفهوم بهویژه در ایام جنگ ۱۲ روزه و در شرایطی که دشمن صهیونیستی با حملهای تجاوزکارانه و با هدف ایجاد آشوب داخلی و اهداف تجزیه طلبانه خاک کشورمان را عرصه تاخت و تاز خود قرار داده بود بیشتر به چشم آمد؛ در فضایی که دشمن به غلط تصور میکرد در نتیجه برخی انتقادات، اعتراضات و دلخوریهای داخلی -که بسیاری از آنها هم کاملا طبیعی است و کم و بیش سطحی از آن در کشورهای دیگر نیز وجود دارد- چنان شکافی میان جامعه ایران رقم خورده که به محض حمله او با آشوبی اجتماعی توأم شده و کار حکومت را تمام خواهد کرد.
حال آنکه ماجرا درست برعکس شد و حمله رژیم برای آنها سرکهانگبینی بود که صفرا فزود و به جای ایجاد شکاف و گسست در جامعه، به تقویت و انسجام میان مردم انجامید تا آنجا که همان دلخوریهای معمول و روزمره هم به کنار رفت صدای واحدی در دفاع از وطن شنیده شد و مردم یکدل و یکصدا بسان ید واحدهای محکم مقابل دشمن ایستاده و از تمامیت ارضی و حاکمیت و نیروهای مسلح خویش در برابر تهاجم بیگانه جانانه دفاع کردند.
گرچه بیتردید عامل بیرونی جنگ در شکل دادن به این یکپارچگی ملی نقشی انکارناشدنی داشت، اما گفتمان مطرح در ادبیات رئیسجمهور صلح طلب را نیز نمیتوان در این پدیده مبارک نادیده انگاشت؛ بهویژه چنانکه اشاره شد اهتمام دولت به تحقق عملی «وفاق» با اقداماتی نظیر انتصابهای فراجناحی و به کارگیری افرادی از قومیتهای مختلف مذهبی و نیز نیروهای بومی، نقش قابل توجهی در ایجاد انسجام اجتماعی در جامعه همینطور سران قوا و سیاستگذاران کشور در یکسال گذشته داشته است.
این امر همچنین تأثیر بسزایی در کاستن از شکاف میان مردم و حاکمیت داشت؛ مردمی که به دلیل عدم بهکارگیری نیروهای بومی و محلی در طول سال های گذشته و مدیریت های قبلی بعضا دلخوریهایی از حاکمیت داشتند و حالا با این اقدام دولت وفاق احساس دیده شدن کردند.
دولت پزشکیان همچنین آگاهانه از اقداماتی که میتوانست جامعه را دچار تنش و واگرایی کند، پرهیز کرد و اولویت را به تصمیماتی داد که پیوند اجتماعی را تقویت میکند؛ مصداق آن را میتوان موضع رئیسجمهور در برابر «قانون عفاف و حجاب» دانست. پزشکیان در گفتوگوی ویژه خبری در اینباره گفت: «درباره قانون حجاب خیلی بحث داریم، بعنوان اجرا کننده این قانون خیلی سوالات و ابهامات داریم و قرار است در این رابطه گفت و گو کنیم باید کاری کنیم که هم اصول و ارزش های اعتقادی حفظ شود و هم کاری کنیم که وفاق را بهم نزنیم، اگر کاری را خوب اجرا نکنیم بدتر خواهد شد.»
