به گزارش پایگاه خبری راه وطن اینجا خاموشی مشعلها آغاز تاریکی نیست، شروع روشنایی و پاکی هواست، فصل جدیدی از مدیریت انرژی برای جلوگیری از هدررفت ثروت ملی؛ ثروتی که با مشعلهای فلرسوزی(گاز همراه نفت) می سوزد و از دست می رود، گویی که جان از تن رود.
از ایلام تا اهواز، از سکوهای پارس جنوبی تا دشتهای نفتی مسجدسلیمان، شعلههای مشعلهایی که همیشه روشن اند، از دور پیدایند، مثل نور فانوس دریایی در ناامیدی اقیانوس، اما اینجا این نورها از نا امیدی وسط طوفان نیست، از نبود تلاشی برای بهره برداری یک ثروت ملی است، مشعلها گازهای همراه نفت استخراج شده را می سوزانند.
مشعلهایی که دههها نماد اتلاف و آلودگی بودند، حالا در حال خاموش شدن هستند. تصمیم وزارت نفت برای پایاندادن به سوزاندن گازهای مشعل، جدی است و دولت برای عملیاتی کردن این موضوع آستین بالا زده، تا آنجا که رئیس جمهور می گوید: بخش خصوصی فعال در این بخش، کمترین بروکراسی را طی کند و هر وقت به مشکل خورد مستقیم تماس بگیرد.
ایران بیش از ۱۰۸ سال است که از کشورهای دارنده صنعت نفت جهان به شمار می آید، ۱۰۸ سالی که بهره برداری صنعتی و پالایشگاهی از چاههای نفت آغاز شده و شاید نزدیک به همین میزان زمان که ستون های مشعل به هوا رفته و گازهای همراه نفت می سوزد.
و امروز فلرسوزی با ورود مستقیم رئیسجمهور مسعود پزشکیان، وارد مرحلهای شده که نه فقط یک طرح صنعتی، بلکه یک پروژه ملی زیستمحیطی و اقتصادی به شمار میآید. مشعلهایی که یکی پس از دیگری خاموش میشوند تا ثروت ملی به جای سوختن تبدیل به فراورده پتروشیمی شوند.
سال گذشته، وقتی وزارت نفت برنامه جمعآوری گازهای فلر را کلید زد، ظرفیت کشور تنها حدود ۳۳۰ میلیون فوت مکعب در روز بود؛ عددی که در مقیاس میادین جنوب ناچیز محسوب میشد. هدف بزرگتر، بر اساس برنامه هفتم توسعه، جمعآوری ۱۶ میلیارد فوت مکعب در روز تا پایان ۱۴۰۷ بود؛ هدفی معادل پایان کامل شعلههای فلر در ایران.
در همین مسیر، ۲۵ مرداد امسال ۱۴۰۴، افتتاح مجتمع NGL۳۱۰۰ در ایلام نخستین گام جدی بود؛ طرحی با سرمایهگذاری ۱.۶ میلیارد دلار و ظرفیت ۲۴۰ میلیون فوت مکعب در روز که به تنهایی توانست جریان اتلاف گازهای اطراف دزفول شمالی را متوقف کند. در فاز نخست این طرح، روزانه ۸۰ میلیون فوت مکعب گاز جمعآوری شد و پیشبینی میشود تا پایان اسفند، ۴۰ میلیون فوت مکعب دیگر به شبکه افزوده شود.
تولد بازار جدید؛ از فلر به خوراک
ادبیات وزارت نفت در این دوره تغییر کرد. مشعل دیگر «پسماند» نیست، بلکه منبع خوراک و سرمایه است. طرحهای جدید با محوریت بخش خصوصی و سازوکار مزایده با قیمت پایه صفر، مسیری را باز کردند که سرمایهگذاران بتوانند گاز فلر را جمعآوری، فرآورش و تبدیل به برق، خوراک پتروشیمی یا سوخت صنعتی کنند.
در حال حاضر ۹ بسته با ظرفیت ۲۰۷ میلیون فوت مکعب در روز در حال اجرا و ۳۶ بسته دیگر با ظرفیت ۷۰۰ میلیون فوت مکعب آماده مزایده هستند.
این مدل تازه، در عمل بازار گاز مشعل ایران را شکل داده؛ بازاری که تا پیش از این وجود نداشت و حالا از مسیر خصوصیسازی، در حال افزایش ظرفیت جمعآوری تا سقف ۶۰۰ میلیون فوت مکعب در روز تا پایان سال جاری است.
