این مسائل بوده است.
از سوی دیگر مطالبات گندم کاران را پرداخته که گندم را به عنوان کالای استراتژیک برای استفاده مردم تولید کرده اند، وقتی گندم کار راضی باشد طبعا کشت بهتری را خواهد داشت.
آقای پزشکیان در سیاست خارجی هم مواضع بسیار خوبی داشته از جمله در موضوع جنگ غزه و مقاومت، برغم اینکه برخی گروه های داخل و اصلاح طلب انتظار این نوع مواضع را از ایشان نداشتند ولی ایشان مواضع بسیار محکم و مقتدر داشتند. در مراودات و تعاملات دیپلماتیک و بین المللی هم ایشان و وزیر خارجه توانمندشان آقای عراقچی بسیار خوب عمل کردند و می‌بینیم آقای عراقچی محکم و استوار مقابل مواضع گوناگون بین المللی موضع قاطع و محکمی می گیرد.
در رابطه با مسائل داخلی هم ایشان تصمیم دارد براساس حق و عدالت کارها را حل کند و به همین علت برای تحقق شعار وفاق ملی خود با همه گروه‌ها در حال دیدار و مذاکره است.
شما به بحث وفاق که یکی از شعارهای محوری آقای پزشکیان بود اشاره کردید و همینطور نحوه چینش و انتخاب اعضای کابینه و استانداران، ایشان به بها دادن و دیدن اقوام مختلف ایرانی و مذاهب ذیل دین مبین اسلام در انتخابات تاکید داشتند و شعار استفاده از ظرفیت و توان کارشناسی و تخصص افرادی که تعلقات قومیتی یا مذهب دیگری دارند را مطرح کردند و سعی کردند این را در انتصابات شان لحاظ کنند، به نظر شما انتخاب اعضای دولت چقدر با شعار وفاقی که آقای پزشکیان دادند همخوانی دارد؟
بادامچیان: ۵۰-۵۰ است. وفاق به معنی اینکه یک کابینه مخلوط بچینیم نیست، کابینه ای که از همه نیروهای جامعه استفاده کند کابینه جامع است نه یک کابینه وفاقی، به همین علت هم اکنون در بین کابینه دولت آقای پزشکیان وفاق وجود ندارد! هماهنگی کلی را قبول دارم، چون در اعتقاد به نظام و اطاعت از ولایت و برآوردن خواسته‌های مردم هم‌عقیده و هماهنگ هستند، وفاق به این شکل را داریم.
وفاق یعنی با هم موافق بودن، و ذهنیت‌های گوناگونی که با هم اختلاف دیدگاه دارند معمولا وفاق ندارند. اما در مجموعه چینش وزرای ایشان بخشی با هم وفاق دارند و هماهنگ هستند، بخشی با هم فاصله دارند و نگاه شان با هم فرق می کند و اینطور نیست که همه و حتی با شخص آقای رئیس جمهور محترم وفاق داشته باشند، اختلاف دیدگاه و نظر دارند. حتی اگر بعد از مدت کوتاه دیگری آقای رئیس جمهور برخی را تغییر دهند از نظر من تعجب برانگیز نیست! چرا که دولت را مخصوصاً در مسائل ایران باید یکپارچه و هماهنگ اداره کرد، اینکه هر کسی سلیقه‌ای داشته باشد سر جای خود، مشکلی نیست، اما وقتی به دولت می آیند باید سلیقه شان را کنار بگذارند و با هم یکپارچه به طور جمعی و جامع برای توسعه و پیشرفت کشور حرکت کنند.
ایشان به خاطر ملاحظاتی گاهی اوقات نتوانسته دولتی یکپارچه و هماهنگ که وفاق داشته باشد را تشکیل بدهد، ولی مجموعه فعلی، دولتی است که حتی خواسته های قومیتی و مذهبی را رعایت کرده، البته اینها از قبل هم رعایت می‌شده اما الان جلوه‌اش بیشتر است.
ثبت دیدگاه